Op deze website presenteren de 11 talenten die in 2021 het Lab volgden zichzelf. Ze vertellen waar ze nu aan werken en welke vragen ze zichzelf stellen, en ze delen een fragment uit eigen werk.
Nederland kent (nog) geen masteropleiding creatief schrijven. Om de kloof tussen onderwijs en beroepspraktijk te verkleinen zijn het Nederlands Letterenfonds, Literair Productiehuis Wintertuin en de HBO-schrijfopleidingen ArtEZ (Creative Writing), Gerrit Rietveld Academie (afdeling Beeld en Taal) en Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (Writing for Performance) een uniek samenwerkingsverband aangegaan.
Samen richtten ze in 2015 het Slow Writing Lab op. Het biedt een select aantal jonge schrijvers een omgeving waarin ze hun talent op creatief en professioneel gebied kunnen ontwikkelen.
Op dit moment in mijn makerschap vraag ik me af welk medium mijn verhalen het recht doen. Ik ben momenteel bezig met het schrijven van mijn debuut en speel mijn spoken word voorstelling Alstublieft, Zawadi.
Op dit moment in mijn makerschap vraag ik mij af
of ik een roman kan maken van verhalen en sculpturen in het landschap.
Ik woon en werk in Randwijk, een klein dorp in de Betuwe. Twee keer per maand deel ik een nieuw kort verhaal uit op de plaatselijke veerpont, waar ik kaartverkoopster ben. Per keer ontwikkelt het verhaal zich. Ik gebruik ook sculpturen en tekeningen om het verhaal en de personages op een andere manier te benaderen.
De mensen uit de omgeving lezen met mij mee, vertellen wat ze er van vinden en vragen mij steeds om een volgend verhaal.
www.meikelegene.com
Op dit moment vraag ik me in mijn schrijverschap af Hoe ik autonomie behoud bij het schrijven in opdracht en welke projecten ik hoe en wanneer wil initiëren en hoe ik daarbij om hulp vraag. Autonomie betekent namelijk niet dat ik alles alleen hoef uit te vinden, maar wel een idee heb van waar ik naartoe wil en daar de juiste middelen voor vind. Ik schrijf nu het meest voor toneel. In september gaat VECHT in première, een relaas over de toeslagenaffaire. In november speelt FAKKING TRIEST (14+) een voorstelling voor jongeren over giftige mannelijkheid en depressie. Daarnaast verschijnt er in oktober een verhaal van mij in De Revisor. De komende tijd ga ik meer proza schrijven en meer het podium op met eigen werk. In mijn toneelschrijven wil ik me meer verdiepen in schrijven voor muziektheater.
Op dit moment in mijn makerschap vraag ik me af
hoe het registreren van mijn lichaam – hoe het zingt, beweegt en straalt in reactie tot zichzelf en de wereld – zich verder gaat ontwikkelen. Hoe ik de repetitiviteit van het dagelijkse, zelfbeminnende ritueel waarin ik dit doe een verdiepende kracht kan laten zijn waarbij er ruimte blijft voor nieuwe ontwikkeling.
Hoe de vormen waarin ik maak (performance, workshop, ritueel, excursie, choreografie, gesprek) verder in elkaar kunnen vervloeien, samen met een publiek dat tegelijk medemaker en deelnemer is. Hoe ik het gevoel van speels genot en extreme noodzakelijkheid van klei tussen je tenen en gras tegen je wang kan vangen en delen.
Ik vraag me af wat de zee en de grond eigenlijk van mijn werk vinden.
Ik ben nu concreet bezig met veel op de grond liggen. Bewegen. Geluid maken. Tekenen. Mijn tekeningen dit najaar bundelen in een eigen publicatie. Een studio bouwen in mijn huis.
Op dit moment in mijn makerschap vraag ik me af hoe ik vrij, vrijer, kan schrijven. Hoe ik mijn belichaamde werkelijkheid in mijn taal kan leggen, van binnenuit, en hoe ik mij tegelijkertijd kan loszingen van de betekenissen en beelden die haar van buitenaf zijn toegewezen. In een lezing verwoordde ik het laatst als: ‘I am trying to explore, be it at snail’s pace, what a writing – and a being, an existing in the world – could look like that is free, freed from the need to be liked or approved, maybe even from the need to be understood.’ Ik probeer de ruimte en traagheid te scheppen die nodig zijn om te helen, om meer in verbinding te geraken met mezelf, en dat te laten doorstromen in mijn werk. De komende jaren wil ik een dichtbundel schrijven en een roman, een eigen voorstelling en essays.
Edan Azulay (1995) schrijft poëzie, toneel en performt. In 2020 studeerde hen af aan de opleiding Writing for Performance aan de HKU. Met hun afstudeerwerk een lichaam van water kan niet breken, een verzameling liefdesbrieven over liefde, identiteit, muziek, utopische verlangens, the in-between en the not-yet-here, won hen de onderzoeksprijs van de theaterfaculteit. Belangrijke thema’s in hun werk zijn queer utopieën, vervreemding, seksualiteit en verlange
Op dit moment in mijn schrijverschap
probeer vooral stil te staan, te waarnemen, observaties in mij te laten landen en daar niet meteen iets van te vinden. Of er een verhaal van te maken.
Ik geniet van mijn eerste dichtbundel Plooi, en de dingen zijn goed zoals ze zijn. Op enig moment zal er weer van alles borrelen in mij, dat een plek moet krijgen in tekst.